کاشت چنار در خیابان ولیعصر ، از دهۀ ۴۰ شمسی اوج گرفت، به حدی که در دو طرف طول خیابان درختان سر به فلک کشیده به مرور سبز شدند و همین ویژگی خاص به مرور این خیابان را مشهورتر کرد، حتی عبدالله مستوفی هم در جلد سوم کتاب «شرحِ زندگانیِ من»، درباره این خیابان نوشته است: «خیابان پهلوی که به فاصلۀ هر دو متر یک درختِ چنار و به علاوه در بینِ هر دو چنار یک بوته گلِ سرخ هم کاشتند. در زمستانِ ۱۳۱۹، بلدیه پای درختهای خیابانِ پهلوی را از سمتِ بیرونِ نهر به عمقِ یک متر و نیم گودبرداری و با کامیون از تهران کود حمل و کَنده‌ها را پر کردند»
طاقت بسیاری داشتند تا بتوانند این روز‌ها را ببینند. کمرشان زیر بار ساخت‌وساز خم شده و انواع سرطان‌ها، کم‌آبی‌ها، آلودگی و سروصدا را تحمل‌کردند تا سرشان بالا بماند. اما سوءمدیریت تنها یک طرف مرگ چنارهای ولیعصر است. قاتلان این روز‌ها در صحنه جرم حاضرند و با برج‌سازی دیوانه‌وار خیابان تاریخی پایتخت را به مرگ کشانده‌اند.
تهران، صاحب طولانی‌ترین خیابان خاورمیانه است؛ این گزاره را احتمالا همه مردم ایران می‌دانند؛ عین برج میلاد و آزادی که همه می‌دانند در تهران باید سراغ‌شان را بگیرند. اما خیابان ولیعصر اولین میراث تهران است که قرار است در فهرست میراث فرهنگی جهانی ثبت شود.
برنامه‌های ویژه ای با راه اندازی نوروزگاه های متنوع به منظور ایجاد اوقات شاد برای شهروندان و گردشگران از سوی شهرداری منطقه ۱۱ از میدان راه آهن تا خیابان انقلاب و تئاتر شهر دایر شده است.